Ya Kediler Ya Ben

O gün bizim sokakta neler oldu neler!.. Safinaz Teyze'nin iki gözü iki çeşme ağlayışına, kocası Nahit Bey Amca'nın evden kaçışına tanık olduk. Yaşlı adamın adı yüzlerce kez söylendi. Herkes gün boyunca kendisinden, kedilerden söz etti. Komşu hanımlar da Safinaz Teyze'yi hiç yalnız bırakmadılar. Çocuklar olarak sabah serinliğinde oyuna dalmıştık. Kızlar seksek, erkekler de misket oyunundaydık. Sokakta yankılanan bir ses, oyun düzenimizi bozdu birden!.. Eğikler, çömelikler doğruldu. Sırtı dönükler yön değiştirdi. Herkes Nahit Bey Amca'yı gördü karşıda. Elinde, şimdilerde benzeri kolayına bulunmayan kocaman bir valiz taşıyordu. Valizin tıka basa dolu olduğunu şişkinliğinden, hem de yaşlı adamın taşımakta zorlanışından anlaşılıyordu.
Şöyle diyordu Nahit Bey Amca:
"Gidip bir otele yerleşeceğim. Emeklilik aylığım nasıl olsa yeter bana. Safinaz Teyze'niz de mutlu olsun, gönlünce yaşasın kedileriyle. Kent kazan, kendisi kepçe; dolaşsın dursun sahipsiz, kirloş sokak kedilerini bulup eve getirmek için! Ev olsun, 'Kediler Evi'. Bahçe olsun, 'Kediler Bahçesi'. Kendisi de olsun, 'Kediler Sultanı'..."