Vatan Yahut Silistre

Zekiye Hanım (Kitabını yastığın üzerine bırakarak) Ah!.. Anneciğim, anneciğim!.. Gönlüme niçin bu kadar aşırı hassaslık yükledin? Fikrimi niçin bu kadar açtın? Şimdi kızını görsen, sen de okuttuğuna pişman olurdun. Gönlüm bu kadar büyük hüzünlere nasıl dayansın? Benim aklım öyle büyük hayallere nasıl dayansın? Yüreğim nasıl da çarpıyor!.. Sanki göğsümü parçalayıp dışarı fırlayacak... Beynim ne kadar zonkluyor! Sanki başımı parçalayıp etrafa dağılacak!..