Şeftali Dede

Otobüs, terminalden çıktı. Çevre yoluna girdi. Annemle sağ, ön koltuktaydım. Gözlerimi cama dayadım. Oldukça uzakta, halaya duran oyuncular gibi omuz omuza vermiş Torosları seyrettim. Yüreğim yaralı bir kuş gibi. Yüzüm gergin. Durmadan soluyorum. Kulaklarım zonkluyor. Ürperiyorum. Boğazım kuruyor. Gözlerim bulutlanıyor. Arkadaşlarıma, evime dönüyorum oysa. Bunu başlarda çok istiyordum. Yine de bir tarafım eksik gibi. Ayrılmak yakıyor, üzüyor beni. Gelecek yaz getireceğim seni, diyen annemin sesi acımı azaltmıyor. Sözünde durur, biliyorum. Nedense ayrılığı beklemiyormuşum gibi kabullenemiyorum bir türlü.