Kukla

Tülay kadar oyunculuğa düşkün çocuk görmedim ben. Onlarla baş başa kaldığı saatler dünyanın en mutlu çocuğu Tülay'dır. Ödevlerini bitirir bitirmez ilk işi oyuncak dolabını açmaktır. Onları görünce yüzü güler, sırtlarını okşar, hatırlarını sorar.
İşte yine dolabın başında:
"Günaydın Maviş! (Maviş, Tülay'ın mavi gözlü pembe yüzlü bebeğinin adıdır.) Bu gece rahat uyudun mu? Gel, seni biraz kucağıma alayım. Aç bakayım gözlerini! Hah şöyle."