Kel Güvercinci

Geçmiş zamanlarda bir Keloğlan varmış.
Küçücük bir kulübede yaşlı annesiyle birlikte sakin bir hayat yaşarmış.
Bu küçücük kulübenin de bir bahçesi varmış. Bahçede irice bir dut ağacı bulunurmuş. Bu ağacın altında sakalını sallayarak otlayan, ara sıra geviş getiren, toprağı ayağıyla eşeleyen ve zaman zaman da meleyen kara bir keçi varmış. Keçi Keloğlan'ınmış.
Keloğlan ve annesinin kulübesi tek odalıymış. Kulübenin tek penceresi de kuzeye bakarmış. Kulübenin orta yerinde bir tandır, bir köşesinde sedir, tavanda da ocağın dumanını çeken ve içeriyi aydınlatan bir baca yer alıyormuş.
Kulübenin penceresi, cam yerine bir kâğıtla kaplıymış. Duvarlar ise samanla karışık balçıkla sıvalıymış. Sedirin bulunduğu köşede sıra sıra raflar varmış. Ana oğul bu bir göz odada mutlu yaşıyorlarmış.