Hikâyeler

Güzel bir akşamüstü... Yazı işleri çalışanı İvan Dimitriç Çerviyakov oyun izliyor. Yeri ön sıra, ikinci koltuk. Oyunu izlemek için dürbün kullanıyor. Dürbünü sürekli gözlerinde tutuyor. Oturuşuna bakılırsa gamı tasası olmayan biri...
Oyunu büyük bir keyifle izleyen Çerviyakov'un birden suratı karardı, gözleri kısıldı, nefesi daraldı. Dürbününü indirdi. Önde doğru hamle yapıp eğildi ve olanca gücüyle hapşırdı.
İnsan bazen hapşırabilir. Bunda bir sakınca yoktur. Çerviyakov da hapşırdı. Hapşıran diğer insanlar gibi o da rahatsız olmadan cebinden mendilini çıkardı; burnunu, yüzünü sildi.