Güvercin

Cem, meraklı bir çocuktu. Dirseklerini tek katlı evin penceresine dayamıştı. O sabah canı sıkılıyordu. Çünkü dün akşam top oynarken ayağını burkmuştu. Annesi onu ağlarken bulmuştu. Hemen eve getirmiş, şişen ayak bileğini soğuk suyun altına tutmuştu:
- Şimdi geçer, ağlama.
Cem, eğilip baktı. Bileğindeki şişlik duruyordu. Eliyle usulca ovuşturdu. Biraz rahatlamıştı. Ama ayağının üzerine basarsa ağrıyordu.
Gökyüzü maviydi. Beyaz bulutlar treni ağır ağır güneye doğru gidiyordu. Pencereye sarkan erik dalı çiçek içindeydi.