Gerçek Arkadaş

Oturup beklemek çok sıkıcı bir durumdu.
Yılmaz, tam aşağıya inecekti ki, telefonu çaldı. Arayan sınıf arkadaşı Gizem'di. "Bekle, geliyorum," demişti aceleyle. Demişti ya, ne gelen vardı ne giden.
Sabırsızlanmıştı. Hop oturup hop kalkıyordu. Pencereye gidiyor; sokağa, Gizemlerin bahçesine bakıyordu. Bir kulağıysa kapıdaydı.
Salona geçtiğinde aynı manzarayla karşılaştı. Annesiyle ablası televizyon karşısındaydı. "Üfff!" dedi içinden, "Hep aynı şey!"
Sessizce geriye çekildiği anda kapının zili çaldı.
Ablasının sesi çınladı aynı anda:
"Yılmaz! Kapıya bak."