Deprem Kuşu

Gece, yarıyı çoktan geçmişti. Evimiz beşik gibi sallanmaya başladı. Yattığımız yer kalabalıktı. Bizim ev hep kalabalık olurdu. Köyü yakılmış, evi yıkılmış dedikleri insanlar gelirdi. Yıkılmayı depreme yükler ama yakılmayı anlayamazdım. Bunlar, dedemin akrabalarıymış. Deden kim diyeceksiniz? Dedemi bilmeyen mi var? O, Ağrılı Koca Kasım Ağa'nın oğludur haa! Kasım Ağa dedin mi ağlayan çocuk avunurmuş. Annem ne konukları ne de dedemin sülalesini severdi. "Bulaşıktan, çamaşırdan bıktım usandım," derdi.